Ministerstwo Skarbu Państwa poinformowało, że w procesie prywatyzacji Zespołu Elektrociepłowni Poznańskich S.A. zostały złożone dwie wiążące oferty zakupu. Złożyły je: Konsorcjum Dalkia Termika S.A. i kontrolowana przez Dalkię Termikę Poznańska Energetyka Cieplna S.A. oraz Stadtwerke Leipzig GmbH z Niemiec. Po raz pierwszy firma z dawnych Wschodnich Niemiec (pogardliwie zwanych przez tych z Zachodu Ossi) stanęła do walki o dużą polską firmę ciepłowniczą z dużym francuskim koncernem. Przypomnijmy, że inwestorzy z Lipska nie mieli do tej pory szczęścia w Polsce – przed kilku laty próbowali, zresztą bez skutku walczyć o okocimski browar.

Zespół Elektrociepłowni Poznańskich S.A. jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa, utworzoną w 1993 roku. Kapitał zakładowy wynosi 52 500 000 zł i dzieli się na 1 050 000 akcji. Dostarcza aglomeracji poznańskiej ciepło i energię elektryczną. Udział w poznańskim rynku ciepła szacowny jest na 36 proc.
ZEC-P S.A. tworzą dwie elektrociepłownie: EC Garbary oraz EC Karolin. Zakłady te rozwijały się wraz z postępem urbanistycznym i gospodarczym miasta. Elektrociepłownia Garbary uruchomiona została w 1929 roku jako elektrownia miejska. Do wybuchu II wojny światowej elektrownia stanowiła własność komunalną. Energia elektryczna z Garbar docierała do odbiorców oddalonych od centrum miasta o 50 - 70 km. Początkowo moc elektrowni na Garbarach wynosiła 20 MW; w wyniku kolejnych etapów rozbudowy zakładu systematycznie rosła, aż w 1952 r. osiągnęła 65 MW. W 1959 roku z elektrowni Garbary rozpoczęto pierwsze dostawy pary technologicznej do pobliskich zakładów przemysłowych. W roku 1965 zapoczątkowano przebudowę elektrowni Garbary na elektrociepłownię mogącą zaopatrywać odbiorców na terenie miasta w energię cieplną zawartą w gorącej wodzie. Regularne dostawy ciepła dla miejskiej sieci ciepłowniczej rozpoczęto pod koniec 1967 roku, a w 1969 ostatecznie przebudowano turbiny kondensacyjne na ciepłownicze. Nastąpiło stopniowe zmniejszenie produkcji energii elektrycznej na rzecz dostaw energii cieplnej.

*
Ze względu na ciągle rosnące potrzeby ciepłownicze oraz ograniczenie możliwości rozbudowy Elektrociepłowni Garbary, w roku 1970 podjęto decyzję o budowie nowego źródła w Karolinie. Pierwsze dostawy ciepła z Karolina (z kotłów wodnych opalanych mazutem) Poznań otrzymał w 1975 roku. Dziesięć lat później z Karolina popłynęły pierwsze dostawy energii elektrycznej produkowanej przez blok ciepłowniczy BC - 50 (blok nr 1). W roku 1975 nastąpiło połączenie Elektrociepłowni Garbary (EC - I) ze znajdującą się w stadium budowy Elektrociepłownią Karolin (EC - II). Utworzono jedno przedsiębiorstwo pod nazwą Zespół Elektrociepłowni Poznań. Na początku 1991 roku w EC - II Karolin uruchomiono blok ciepłowniczy BC - 100 (blok nr 2), a w grudniu 1998 roku blok ciepłowniczo - kondensacyjny BK - 100 (blok nr 3).
W okresie powojennym aż do 1988 roku przedsiębiorstwo wchodziło w skład Zachodniego Okręgu Energetycznego. W październiku 1993 roku Zespół Elektrociepłowni Poznań przekształcił się w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa o nazwie „Zespół Elektrociepłowni Poznańskich S.A. W 1999 roku zbudowana została magistrala ciepłownicza, która połączyła EC Karolin i EC Garbary. Zapoczątkowano w ten sposób daleko idącą restrukturyzację technologiczną tej elektrociepłowni. W efekcie ograniczono na Garbarach zużycie węgla jako paliwa podstawowego i zastąpiono go gazem ziemnym. Planuje się tam budowę bloku gazowo-parowego, co jeszcze bardziej ograniczy emisję zanieczyszczeń w najstarszej części naszego miasta.

Spółki córki

Prowadzona restrukturyzacja Zespołu Elektrociepłowni Poznańskich S.A. zaowocowała powstaniem kilku spółek-córek, które ciągle rozszerzają zakres proponowanych usług oraz zdobywają nowych klientów. Działając w sektorze energetycznym, firma rozpoczęła poszukiwanie intensywnie nowych odbiorców oraz rozszerzaniem swojej działalności poza dotychczasowy obszar działania. Dokonano inwestycji kapitałowych w wielkopolskie spółki branży ciepłowniczej. Stając się udziałowcem MPEC Wągrowiec Sp. z o.o. oraz PEC Września Sp. z o.o. Poszukiwane są ciągle możliwości zastosowania małych układów skojarzonych, wykorzystujących silniki zasilane gazem. Zdaniem ciepłowników z Poznania jednostki tego typu warto budować w małych lokalnych przedsiębiorstwach ciepłowniczych, które wykorzystują już gaz do celów grzewczych. Rozważana jest także budowa kotłów opalanych biopaliwami w miejscowościach, w których źródła ciepła są wyeksploatowane, nieefektywne i nie spełniające wymogów ochrony środowiska. Działania te powinny korzystnie wpłynąć na środowisko naturalne, ale też mogą przyczynić się do powstawania nowych miejsc pracy. Jest to szansa dla ożywienia gospodarczego regionów rolniczych.

Siła Zespołu

Zespół Elektrociepłowni Poznańskich S.A. jest kontynuatorem prawie 100 letniej tradycji firm zajmujących się zawodową energetyką w Poznaniu. Dziś jest największym producentem ciepła i energii elektrycznej dla aglomeracji poznańskiej. Tradycyjna Poznańska gospodarność i troska o stały rozwój technologiczny urządzeń przysparzają tu wymiernych korzyści. ZEC-P S.A. jest nowoczesną, niezawodną, bezpieczną i przyjazną otoczeniu firmą. Elektrociepłownia Karolin zajmuje w przedsiębiorstwie pozycję dominującą. Produkuje zdecydowaną większość wytwarzanej energii oraz zapewnia niezbędną moc dla systemów energetycznych. Tu znajdują się podstawowe trzy bloki energetyczne produkujące w skojarzeniu ciepło i energię elektryczną. Wyposażone są one we wszystkie niezbędne urządzenia służące ochronie środowiska tj. elektrofiltry, instalację odsiarczania spalin dla bloku nr 3, stację załadunku i magazynowania popiołów, wytwórnię stabilizatu z produktu odsiarczania oraz gospodarki pomocnicze niezbędne dla ciągłej i bezpiecznej pracy elektrociepłowni. Elektrociepłownia Garbary poddawana ciągłej restrukturyzacji technologicznej zmienia się. Ze starej wyeksploatowanej elektrociepłowni węglowej przekształca się w nowoczesną i przyjazną środowisku elektrociepłownię gazową. Decyzja o wyłączeniu z ruchu kotła parowego rusztowego OR-50 i ostatniego turbozespołu TG-2 oraz trwające prace projektowe nad budową nowoczesnego bloku turbogazowego najlepiej świadczą o szybkości zachodzących zmian oraz determinacji Zarządu. Rozważne gospodarowanie pozwoliło zrealizować szereg zadań inwestycyjnych. Gruntowna modernizacja elektrofiltru kotła 1K1, wymiana dwóch transformatorów w rozdzielni 15 kV w Głównym Punkcie Zasilania POE Karolin wraz z jej kompleksową przebudową oraz modernizacja kotła PTWM-180, to najważniejsze z długiej listy prac wykonanych w 2001 roku. Efektem tych działań jest zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery oraz wzrost bezpieczeństwa i niezawodności pracy urządzeń.

Garbary                      Karolin
Moc cieplna MW
165                               872
Moc elektryczna MW
0                                 276
Produkcja ciepła TJ
632                               7144
Produkcja energii elektrycznej MWh
4954                              1 527 615

2000 rok                     2001 rok
Przychody ze sprzedaży (tys. zł)
322 450                      344 011
Zysk netto (tys. zł)
13 015                        12 824
Rentowność netto (%)
3,9                             3,6