Połowa mocy dla PGNiG

W drugi dzień katolickiego święta Zesłania Ducha Świętego oraz u progu ostatniego tygodnia poprzedzającego drugie już dla Polaków wybory do Parlamentu Europejskiego dwie największe polskie grupy kapitałowe (PGNiG i TAURON Polska Energia) działające w obrębie szeroko pojętej energetyki potwierdziły wolę wspólnego działania.

Być może to zasługa Ducha Świętego, który w ramach podziału zadań w Trójcy Świętej odpowiada za rzeczy niemożliwe do ogarnięcia przez ludzki umysł. Trzeba bowiem zauważyć, że w ostatnim roku pojawiła się w polskiej gospodarce, zwłaszcza w obrębie wielkich podmiotów kontrolowanych przez Skarb Państwa nowa i pozytywna tendencja zakrojonej na szeroką skalę kooperacji, współpracy oraz zawierania różnego rodzaju gospodarczych aliansów. Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo zamierza inwestować w produkcję energii elektrycznej i cieplnej. TAURON Polska Energia, dla którego do tej pory podstawowym paliwem wykorzystywanym do wytwarzania energii elektrycznej był głównie węgiel kamienny, zamierza na większą skalę korzystać z gazu ziemnego. 1 czerwca 2009 roku w należącej do TAURONA Elektrowni Stalowa Wola prezesi: TAURONA - Dariusz Lubera i PGNiG - Michał Szubski, w obecności Jana Burego - sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu potwierdzili wolę wspólnej budowy na terenie ESW największego w Polsce bloku prawo-gazowego. Nowy blok będzie miał moc ok. 400 MW i w zależności od stopnia wykorzystania będzie zużywał nawet pół mld m sześc. gazu ziemnego rocznie. Inwestycja powinna być gotowa do końca 2013 roku i ma kosztować 1,8 mld zł. Połowę tej kwoty obie spółki zamierzają wyłożyć ze środków własnych, zaś reszta ma być sfinansowana kredytem bankowym względnie pieniędzmi pozyskanymi przy użyciu innych instrumentów finansowych. Podpisany jesienią ub. roku list intencyjny zakłada jednakowy, symetryczny udział obu podmiotów w realizacji tej inwestycji, a taki sam udział w korzyściach i pożytkach. PGNiG rezerwuje więc sobie prawo do wykorzystania 50 proc. mocy projektowanego bloku dla swoich potrzeb handlowych, ponieważ zamierza wydłużyć swój łańcuch wartości sięgając po obrót energią elektryczną. Janusz Teper, prezes ESW, podkreśla atrybuty tej inwestycji, która ma zostać zlokalizowana na terenie uwolnionym w wyniku wyburzenia w 2003 roku najstarszej części elektrowni tzw. Elektrowni I polegające na bliskości zasilającego kolektora gazowego DN 700 i na stosunkowo łatwym wyprowadzeniu mocy poprzez znajdującą się w sąsiedztwie, a przewidzianą do rozbudowy, należącą do PSE Operator, rozdzielnię 220 kV. Mocną strona bloków parowo-gazowych jest ich bardzo wysoka - w porównaniu z klasycznymi blokami węglowymi - sprawność sięgająca 57,44 proc. brutto przy pracy kondensacyjnej i niska emisja CO2 (350 kg/MWh) co powinno w znacznym stopniu zrekompensować wysokie koszty paliwa gazowego, czyniąc energię elektryczną i cieplną wyprodukowana w ten sposób, konkurencyjną względem energii uzyskanej w oparciu o inne paliwa. Prezes Dariusz Lubera podkreślił , że budowa bloku parowo-gazowego w Stalowej Woli wpisuje się w strategię Grupy Tauron, która zakłada rozpoczęcie budowy nowych mocy na poziomie 3000 MW do roku 2012, promowanie i rozwój czystych technologii wytwórczych oraz obniżenie obciążeń związanych z emisją zanieczyszczeń. poprzez aktywne zarządzanie emisjami przy wzroście produkcji energii. Zdaniem wiceministra Jana Burego wspólna inwestycja Grupy Tauron z PGNiG, a także podobne zamierzania inwestycyjne w odniesieniu do Elektrowni Blachownia przy aktywnym udziale KGHM Polska Miedź nie przeszkadzają w przygotowaniach do prywatyzacji Grupy Tauron. Ten fakt – według wiceministra – został już przesądzony. Nieustalone jest natomiast do końca, czy nastąpi to poprzez giełdę czy przy udziale inwestora branżowego.
Obecnie Elektrownia Stalowa Wola jest najmniejszą polską elektrownią systemową. Jej moc zainstalowana to 331 MWe i 341 MWt przy rocznej produkcji – w 2008 roku – 1 124 320 MWh energii elektrycznej i 1 851 728 GJ energii cieplnej. W maju minęło 70 lat od momentu rozpoczęcia produkcji przez Elektrownię Stalowa Wola. Została wybudowana w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego - początkowo dla potrzeb tzw. Zakładów Południowych, obecnej Huta Stalowa Wola. Składała się wówczas z czterech kotłów rusztowych OR-45 i dwóch turbin o mocy po 20 MW. Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku została rozbudowana o trzy kotły OP-100, turbinę kondensacyjną o mocy 35 MW i turbinę przeciwprężną o mocy 10 MW. Pod koniec lat pięćdziesiątych wybudowana została Elektrownia II, składająca się z czterech kotłów pyłowych OP-130 i dwóch turbin kondensacyjnych o mocy po 50 MW. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych elektrownia została przebudowana dla potrzeb ciepłownictwa, głównie w celu przygotowywania ciepłej wody niezbędnej do podziemnego wytopu siarki w pobliskiej kopalniach należących do „Siarkopolu”. Wymieniono wtedy turbiny z kondensacyjnych na ciepłownicze, a następnie wybudowano dodatkowo dwa kotły wodne WP 70 i WP 120. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych wybudowano dwa bloki energetyczne o mocy po 125 MW każdy. Stanowiących tzw. Elektrownię III. ESW od dłuższego już czasu skutecznie współspala biomasę (odpady tartaczne i leśne, słomę, wierzbę energetyczną i wiklinę, a także pellety z wytłoków słonecznikowych). osiągając rekordowy poziom spalania tego rodzaju paliwa. W marcu b.r. elektrownia spaliła ponad 15 tys. ton biomasy, co oznacza, że jej dobowe zużycie wyniosło średnio 500 ton. Wykorzystując do tego celu oryginalną, polską konstrukcję fluidalnego przedpaleniska na kotle OP-150, umożliwiającego skuteczne spalanie różnych gatunków biomasy. W 2009 roku elektrownia zamierza spalić ok. 120 tys. ton biomasy, co pozwoli na wyprodukowanie 100 tys. MWh energii zielonej energii.