Narastające problemy z zapewnieniem dostaw tanich i czystych źródeł energii kierują uwagę ku wykorzystaniu wielkich zasobów wodoru. Postępy w opanowaniu technologii energetycznej utylizacji tego pierwiastka pozwalają z optymizmem patrzeć na jego szanse stopniowego zastępowania obecnie stosowanych paliw organicznych. Wyrazem tych obiecujących perspektyw są m.in. plany Departamentu Energetyki USA, zgodnie z którymi w 2030 r. 10% krajowego popytu na energię ma być zaspokojone przez wodór.

Stanie się to jednak możliwe dopiero po opanowaniu nowych, tańszych i wydajniejszych technologii wytwarzania wielkich ilości tego gazu. Tworząc wizje nowej energetyki opartej na wodorze nie wolno jednak zapominać o nieubłaganym bilansie energetycznym realizowanych procesów. Uzyskanie czystego wodoru z jego związków np. wody lub metanu pochłania wiecej energii niż otrzymuje się w trakcie jego utylizacji jako paliwa.
Wodór jest pierwiastkiem najpowszechniej występującym we Wszechświecie. W wolnej postaci na Ziemi jest go jednak bardzo niewiele, gdyż z łatwością reaguje z innymi pierwiastkami tworząc wodę, biomasę, paliwa organiczne i inne związki. W celu uzyskania czystego wodoru należy go wydzielić z wymienionych substancji, lecz proces ten wymaga doprowadzenia znacznej energii. Wynaleziono kilka sposobów otrzymywania wodoru, jednak praktyczne znaczenie w skali przemysłowej zyskały dwie metody: elektrolizy wody i reformingu metanu lub innych paliw węglowodorowych. Elektroliza wody czyli jej rozkład pod wpływem prądu elektrycznego na wodór i tlen została wykonana po raz pierwszy w 1839 r. przez angielskiego fizyka W. Grove, który także wynalazł ogniwo paliwowe. Od tej pory proces ten jest najprostszym sposobem przemysłowego otrzymywania tych gazów o bardzo wysokiej czystości. Jednak zasadniczą wadą tej metody jest jej wysokie zapotrzebowanie energii.
W typowych elektrolizerach o sprawności rzędu 70% zużycie energii elektrycznej na uzyskanie 1 kg wodoru wynosi około 46 kWh. Rocznie na świecie wytwarza się około 500 mld Nm sześc. tego gazu. W tabeli podano obecnie wykorzystywane źródła tego pierwiastka i ich ilościowy udział.