Konwencjonalne źródła energii są coraz bliżej wyczerpania. A nawet tam, gdzie jeszcze jest ich pod dostatkiem, wciąż narasta zanieczyszczenia środowiska, związany z ich wykorzystywaniem.

Zwiększająca się świadomość nieodwracalnych szkód, jakie niesie degradacja otoczenia przyrodniczego, sprawia, że poszukiwania zielonych” źródeł energii wciąż trwają.
Jednym z takich niekonwencjonalnych źródeł, jest energia morskich pływów. Choć występuje ona od początku istnienia naszego globu, świadomość, skąd się biorą ruchy morskiej wody, wciąż nie jest powszechna. Powtarzające się od milionów lat z precyzyjną dokładnością przypływy i odpływy mórz i oceanów wywoływane są przyciąganiem Księżyca oraz Słońca.

Ujarzmienie gigantycznej energii oceanów, wykorzystanie jej na potrzeby człowieka, nie jest bynajmniej proste. To odwieczne marzenie zaczyna się jednak spełniać na naszych oczach.
Falowanie wody to specyficzny ruch jej cząsteczek związany z siłą ciężkości oraz lepkością i sprężystością wody. Polega ono na rytmicznych ruchach mas wody, którym nie towarzyszy ich przemieszczanie. Średnia różnica poziomu wody podczas przypływu i odpływu wynosi ok. 6 m, lecz w czasie sztormu dochodzić może do 20 m. Fale morskie, ze względu na źródła ich powstania dzielimy na:

• wiatrowe – powstające w wyniku oddziaływania wiatru na powierzchnię morza;
• baryczne – związane ze zmianami ciśnienia atmosferycznego na powierzchni wody;
• pływowe – wywołane przez siły pływotwórcze Słońca i Księżyca;
• sejsmiczne (tsunami) – będące wynikiem trzęsień dna morza oraz wybuchów wulkanów;
• okrętowe – jedyne wywoływane przez człowieka, stanowią efekt ruchu ciał stałych w wodzie.