Numer 11/2003

Dynamiczny rozwój energetyki wiatrowej doprowadził do szeregu znaczących osiągnięć technicznych. Rosnącemu wykorzystaniu wielkich zasobów darmowej, odnawialnej energii towarzyszy podnoszenie parametrów technicznych gigantycznych elektrowni wiatrowych. Najnowsze osiągnięcia konstruktorów i budowniczych tego segmentu energetyki przedstawiano wielokrotnie na łamach amerykańskiego miesięcznika „Power Engineering International”.
W Danii, czwartym co do wielkości producencie energii w elektrowniach wiatrowych, udział źródeł odnawialnych osiągnie w bieżącym roku 27 proc., w tym wiatru ok. 18 proc. Kraj ten jest jednym z prekursorów wyprowadzenia tego segmentu energetyki na „szerokie wody”, zarówno w przenośni, jak i w dosłownym znaczeniu tego określenia.

Litwa jako pierwszy kraj wśród byłych republik nadbałtyckich posiada wielkoskalową ciepłownię geotermalną. Nowoczesny obiekt zlokalizowany jest na obrzeżach Kłajpedy i zasila miasto od jesieni 2001 roku. System uruchomiony jest w fazie rozruchowej, a termin oddania instalacji planowany jest pod koniec bieżącego roku. Układ pod względem wydajności oraz technologii zbliżony jest do podobnego systemu funkcjonującego w Pyrzycach koło Szczecina. Ze względu na stosunkowo niską temperaturę wody geotermalnej zastosowano tu układ z pompami ciepła. Projekt instalacji został wykonany przez duńską firmę DONG, a montaż całego systemu wraz z niezbędnym oprogramowaniem sterującym zrealizowały firmy litewskie. Prace wiertnicze wykonała w 1996 roku spółka Poszukiwania Nafty i Gazu z Krakowa.

Jednym ze sposobów zwiększenia udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych w krajowych zakładach energetycznych jest współspalanie węgla wraz z biomasą pochodzenia roślinnego. Produkcję takich mieszanek rozpoczął Katowicki Holding Węglowy będący największym dostawcą węgla dla polskiej elektroenergetyki. Na bazie węgli z kopalń KHW.S.A. przygotowano już pierwsze partie paliwa, w których dodatek biomasy stanowił 10%. Produkt został dostarczony między innymi do EC Żerań i Elektrowni Kozienice. Z czasem zainteresowanie tego typu towarem na rynku wzrasta.

W lipcu tego roku Inspektorzy Państwowej Inspekcji Handlowej skontrolowali w całym kraju 600 stacji paliw. Jak wynika z raportu Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów sporządzonego na podstawie wyników z kontroli, ponad 30 proc. zbadanych stacji nie spełnia obowiązujących w Polsce wymogów jakościowych. Zmotoryzowani oszukiwani są nie tylko co do jakości benzyn, które najczęściej mają zbyt niską liczbę oktanową, za niską prężność par i nieodpowiedni skład frakcyjny, ale także co do ilości sprzedawanego paliwa. Fałszerzy paliw ostrzegł też premier Leszek Miller grożąc sankcjami karnymi i wysokimi dolegliwościami pieniężnymi.

Krzysztof Zamasz z Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Tychach powołując się na Platona powiada, że w każdym działaniu najważniejszy jest początek. O przedsiębiorstwach multienergetycznych w Polsce na dobre zaczęło się głośno mówić jakieś trzy lata temu, a po raz pierwszy w ogóle po pamiętnej powodzi w 1997 roku, kiedy odbudowując zniszczony potencjał energetyki cieplnej we Wrocławiu pomyślano by do ciepłociągów dołożyć światłowody służące z jednej strony własnym potrzebom, a z drugiej dające podstawę do zaoferowania odbiorcom ciepła niejako przy okazji także usług telekomunikacyjnych. Angielski termin „multiutility” określa przedsiębiorstwo dostarczające swoim odbiorcom energię elektryczną, ciepło, gaz, usługi telekomunikacyjne i tym podobne usługi bytowe o charakterze powszechnym i masowym.

Po Najwyższej Izbie Kontroli pod swoją lupę Zakłady Energetyczne wziął także Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Pół roku temu, dokładnie 13 stycznia 2003 roku Cezary Banasiński, prezes UOKiK zwrócił się do wszystkich swoich delegatur terenowych o dokonanie analizy wzorców umownych stosowanych przez zakłady energetyczne pod kątem sprawdzenia czy nie zawierają one, narzucanych jednostronnie odbiorcom, niedozwolonych postanowieniami Kodeksu Cywilnego klauzul i zastrzeżeń.
Trzeba tu od razu zaznaczyć, że umowy łączące konsumentów z zakładami energetycznymi są wbrew pozorom znacznie bardziej skomplikowane od innych umów funkcjonujących na rynku.