Numer 08-09/2007

Nie notowane w historii ocieplenie stosunków rosyjsko-chińskich, które zaowocowało wspólnym pokazem militarnej potęgi obu mocarstw, do której dołączyły także pospiesznie: Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan i Uzbekistan, ma również swoje przełożenie gospodarcze. Rosja i Kazachstan to olbrzymie spichlerze z surowcami energetycznymi dla chińskiego tygrysa. Chinom - przy obecnym tempie rozwoju gospodarki – własnych, niemałych zresztą zasobów węgla - starczy tylko na najbliższe 48 lat, a Rosji na... pół tysiąclecia, zaś Kazachstanowi na 325 lat.

Pomimo niekwestionowanego inwestycyjnego boomu, rynek przewodowego ciepła rośnie z wielkim trudem. Każdy megawat nowego zapotrzebowania witany jest z wielką radością, ale też poprzedza go trudna do wyobrażenia dla przeciętnego człowieka praca marketingowa. W Krakowie, gdzie jak żartują w Warszawie czy na Wybrzeżu, każdego miesiąca oddawany jest do użytku jakiś nowy hotel, w 2006 roku wzrost zapotrzebowania na ciepło, pomimo przyłączenia do sieci olbrzymiej „Galerii Krakowskiej”, wzrosło raptem o... 21 MW. Co stanowiło przyrost na poziomie ledwie 1,44 procent, podczas gdy rynek energii elektrycznej w tym samym czasie szacowany w skali ogólnopolskiej wzrósł o 3,5 procent. To w dalszym ciągu widoczny efekt termomodernizacji, racjonalizacji konsumpcji, wymiany okien czy automatyzacji sterowania.

Ostre ograniczenie limitów emisji CO2 do 208,5 mln ton rocznie może spowolnić rozwój gospodarczy, zmniejszyć zakres planowanych inwestycji i podnieść ceny energii. Nawet jeśli uda się chylić decyzję Komisji Europejskiej i podnieść poziom uprawnień, niezbędny jest rozwój energetyki redukującej emisję gazów cieplarnianych i wzrost efektywności energetycznej gospodarki.

Czemu ciepłownie kupują droższy i gorszy węgiel u pośredników?

Na składowisku w Elektrowni Kozienice znalazł się węgiel za 46,5 mln zł jako forma nie zaewidencjonowanej nadwyżki.

Zwykło się mówić, że woda przecieka między palcami, a węgiel przelatuje między... rękami. To brzmi efektownie, ale niedorzecznie. Więc aby być precyzyjnym, trzeba napisać, że... przelatuje niezauważony pomiędzy trybami rozklekotanej, choć od 17 lat remontowanej dużym nakładem sił i środków gospodarki. Jest to efektem głupoty, lenistwa, a także indywidualnej przedsiębiorczości, która pozwala wykręcić z państwowego - coś na boku, na własny, prywatny już rachunek.

Mówi prof. Jacek Rońda z Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH, wykładowca Uniwersytetów Technicznych w Osace i Kapsztadzie, współpracownik naukowy Uniwersytetu Technicznego w Hamburgu – Harburgu, dyrektor ds. Programów Akademickich COMARCH SA

- Czy gazociąg projektowany na dnie Bałtyku oraz towarzyszące mu kable światłowodowe są w stanie zakłócić pracę projektowanej tarczy antyrakietowej i innych instalacji wojskowych w Polsce, a także “podsłuchiwać” rozmowy telefoniczne prowadzone w polskiej sieci? “Gazeta Polska”, powołując się wypowiedzi kilku ekspertów, zasygnalizowała ostatnio istnienie takiego niebezpieczeństwa?

Z Jerzym Łaskawcem rozmawia Jacek Balcewicz

- Dzisiaj żegnamy już KDT-y w polskiej energetyce. Był Pan ich ojcem. Czy były konieczne? Czy wtedy, kiedy powstawały, nie było innej alternatywy?

- Na początku 1990 roku w kwestii organizacji polskiej elektroenergetyki wszystko było już postanowione i znaczna część zadań z tym związanych została zrealizowana. Jeden ogólnokrajowy moloch energetyczny czyli Zjednoczenie Węgla Brunatnego i Energetyki został zastąpiony przez 63 wprawdzie dumne ze swej samodzielności, ale praktycznie niezdolne do większej operacji gospodarczej podmioty takie jak elektrownie, przedsiębiorstwa dystrybucyjne, ciepłownie.