Numer 08-09/2007

Uruchomienie walcowni gorącej blach w Krakowie jest ukoronowaniem bisnesplanu przyjętego 5 lat temu – mówi Jerzy Podsiadło, wiceprezes Zarządu ArcelorMittal Poland – przy połączeniu czterech niezależnych hut : Huty im. T. Sendzimira w Krakowie, Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej, Huty Cedler w Sosnowcu i Huty Florian w Świetochłowicach w jeden organizm gospodarczy. Najważniejszą rzeczą w tym biznesplanie była modernizacja potencjału wytwórczego, a następnie budowa w Krakowie nowej walcowni gorącej o zdolności produkcyjnej 2,4 mln ton blachy gorącowalcowanej rocznie, przy jednoczesnej możliwości zwiększenia w dość prosty sposób jej możliwości produkcyjnych do 5 mln ton.

Przyjechałem tutaj aby zobaczyć, bo o coś takiego walczyłem. Walczyłem o to abyśmy przeszli z myślenia kategoriami krajowymi, państwowymi, na myślenie europejskie, globalne... Aby procesy ekonomiczne zaczęły przynosić nam większe korzyści. Przyjechałem aby sprawdzić, czy to się spełnia. Jesteśmy wyjątkowym pokoleniem w skali świata, któremu udało wykluczyć podziały na bloki, systemy, obalić kurtyny i granice i jednocześnie uruchomić wielki proces jedności.

To jest najnowocześniejsza walcowania na świecie – mówi Michael Wurth, członek Zarządu ArcelorMittal odpowiedzialny za produkcję wyrobów płaskich w Europie oraz za globalną produkcję motoryzacyjną, centra badawczo-rozwojowe oraz blachy grube, a od niedawna także przewodniczący Rady Nadzorczej ArcelorMittal Poland. Ta walcownia jest centralnym punktem inwestycyjnym na etapie łączenia się dwóch koncernów Arcelor i Mittal w jedną grupę. Kolejne inwestycje, które przeprowadziliśmy w polskich hutach to remont kapitalny wielkiego pieca, budowa nowej linii ciągłego odlewania slabów, kompletnie nowa instalacja powlekania organicznego jak i modernizacja linii walcówki jakościowej.

Chinom zasoby węgla skończą się szybciej niż Polsce, a Rosji węgla wystarczy na... pół tysiąclecia

Wbrew powszechnie lansowanej tezie o rzekomej “nieczystości węgla”, świat nic sobie z tego nie robi i pożera coraz większe jego ilości niczym olbrzymi parowóz. Jego konsumpcja praktycznie we wszystkich liczących się układach i kategoriach w ciągu pierwszej pięciolatki XXI wieku wzrosła. Zarówno w układzie globalnym, kontynentalnym (jedynie poza środkowym wschodem, który pławi się przecież w ropie i gazie i węgiel jest mu do szczęścia niepotrzebny) jak i geopolitycznym. Konsumpcję węgla ograniczyły tylko te kraje Starego Kontynentu, które wyczerpały już swoje zasoby: jak Belgia, Francja, Wielka Brytania czy - coraz wyraźniej w ostatnich latach - Niemcy. O ile w 2001 roku cały świat zużył łącznie 2384 mln ton węgla przeliczonego jako ekwiwalent ropy naftowej (toe), o tyle w 2006 roku zadowolił się już 3090 mln toe co oznacza blisko 30-procentowy wzrost w ciągu 6 lat.

Czysta energetycznie Europa przegrywa gospodarczą konkurencję z brudnym światem.

Unia Europejska ściga się z cieniem własnego dymu. Ale nawet gdyby zaniechała całkowicie emisji dwutlenku węgla we wszystkich swoich procesach energetycznych to i tak nie zbawi świata, bowiem największy wzrost konsumpcji energii pierwotnej (ropa, gaz, węgiel, energia jądrowa, energia wodna) notuje się poza krajami UE i poza Europą. O ile całkowita światowa konsumpcja energii pierwotnej w 2006 roku zamknęła się 2,4-proc. wzrostem, o tyle w rejonie Azji i Pacyfiku była dwukrotnie większa, bo wyniosła 4,9 proc., w Południowej i Centralnej Ameryce 4,1 proc. a na Środkowym Wschodzie 4,0 proc.

Przedsiębiorstwu Eksploatacji Rurociągów Naftowych „Przyjaźń” nie udało się powtórzyć sukcesu PKN „Orlen” w walce o schedę po „Jukosie”. O ile „Orlenowi” udało się kupić kontrolny pakiet litewskiej rafinerii Możejki, o tyle PERN „Przyjaźń” nie zdołał powalczyć o słowacką odnogę rurociągu „Przyjaźń”. 306 mln dolarów za 49 proc. akcji „Transpetrolu” należących do zarejestrowanej w Holandii spółki córki upadłego „Jukosu”, noszącej nazwę „Yukos Finance”, zapłaciła firma „Promnieftstroj”. Ale sprawa nie jest jeszcze przesądzona, i tak oczywista jakby to się z pozoru wydawało. Bowiem zanim syndyk „Jukosu” przejął kontrolę nad „Yukos Finance”, dotychczasowi szefowie tej spółki mianowani przez akcjonariuszy „Jukosu”, powierzyli akcje słowackiego „Transpetrolu” w zarząd specjalnemu funduszowi powierniczemu, na który syndyk „Jukosu” nie miał od strony prawnej specjalnego punktu przyłożenia.