|
Aktualności
|
|
Informacje
Numery
Numer 11/2003
Energetyka jądrowa we Francji
|
|
|
Autor: opr. red.
|
Data publikacji: 11.11.2003 17:56
|
Tuż po odkryciu przez niemieckiego uczonego Ottona Hahna zjawiska rozszczepienia jąder uranu wywołanego neutronami, Fryderic Joliot-Curie wraz z Hansem Halbanem, Lwem Kowarskim i Francisem Perrinem na początku maja 1939r. zgłosił trzy patenty dotyczące przemysłowego zastosowania łańcuchowej reakcji rozszczepienia dla celów energetycznych. Dalsze badania w tej dziedzinie prowadzone we Francji niestety przerwała inwazja hitlerowska.
W 1945r. zaraz po wojnie decyzją gen. Charlesa de Gaulla został powołany tzw. Komisariat Energii Atomowej (Commissariat a l`Energie Atomique - CEA). Wysokim komisarzem do spraw energii atomowej we Francji został mianowany F. Joliot-Curie. Pod jego kierownictwem zbudowano w forcie Chatillon i 15 grudnia 1948r. uruchomiono pierwszy reaktor jądrowy we Francji, nazwany ZOE Był to reaktor mocy zerowej (stąd Z - zero), w którym paliwo stanowił dwutlenek uranu ( a więc O - Oxyde) a jako moderator zastosowano ciężką wodę (E od Eau –woda). Kilka lat później uruchomione zostają w Marcoule na południu Francji pierwsze reaktory jądrowe wytwarzające energię elektryczną, tj. G1 w 1956r. (2 MWe), G2 w 1959r. i G3 w 1960r. (40 MWe). Francja nie posiadała jeszcze wówczas zakładów wzbogacania paliwa, stąd też stosowano rozwiązanie z uranem naturalnym oraz moderatorem grafitowym. Przejście do przemysłowego wykorzystania energii jądrowej stanowiło wybudowanie w Chinon (miejscowość nad Loarą 40 km na południowy zachód od Tours) trzech reaktorów chłodzonych gazem a więc typu GCR (Gas Cooled Reactor) o mocy odpowiednio 70, 200 i 480 MWe. W latach 1963 i 1966 uruchamiane są tego samego typu dwa kolejne bloki w Saint-Laurent-des Eaux oraz jeden w Bugey. W latach 1959-1971 zbudowano w sumie 9 reaktorów typu GCR - wszystkie one obecnie są już wyłączone z eksploatacji, a jeden z nich tj. pierwszy reaktor w Chinon został zamieniony na Muzeum Atomowe. Równolegle z budową reaktorów bazujących na uranie naturalnym, prowadzono intensywne prace nad innymi rozwiązaniami technicznymi, tj. reaktorami z ciężką wodą, reaktorami na neutrony prędkie oraz reaktorami wodnymi ciśnieniowymi. W międzyczasie uruchomiono jeden reaktor na ciężką wodę o mocy 70 MWe w Brennilis (obecnie już wyłączony z eksploatacji) oraz jeden reaktor prędki zwany Phenix o mocy 230 MWe w Marcoule. W późniejszym okresie uruchomiono jeszcze jeden reaktor prędki tzw. Superphenix w Creys-Malville w pobliżu Alp Francuskich o mocy 1200 MWe.
rys. 2. Reaktor jądrowy w Chinon (obecnie Muzeum).
W 1969r. Francja dokonała wyboru ostatecznego typu reaktora - miał nim być reaktor wodny ciśnieniowy PWR ( Pressurized Water Reactor). W 1970r. rozpoczęto budowę dwóch pierwszych bloków tego typu (po 900 MWe) w Fessenheim przy granicy z Niemcami - synchronizacja z siecią państwową nastąpiła w 1977r. Należy tutaj podkreślić, iż Francja zdecydowanie poszła w tym momencie tylko w jednym kierunku, tworząc standaryzację reaktorów PWR (bloki o mocy 900 MWe i 1300 MWe) i uruchamiając ich seryjną wręcz produkcję.
|
|
|
|
