|
Aktualności
|
|
Informacje
Numery
Numer 05/2004
Energetyka jądrowa w Szwecji. Najlepsza w surowym klimacie.
|
|
Nie brakuje głosów, że ówczesny rząd uznał, iż musi „zapłacić” elektrownią Barseback za usunięcie granicy 2010 r. dla reszty elektrowni jądrowych. Znaczy to, że zostały cofnięte ustalenia oparte na wynikach referendum, iż w 2010 r. mają być zamknięte wszystkie elektrownie i prawdopodobnie będą sukcesywnie zamykane po 40 latach eksploatacji, w latach 2012-2025.
Dzisiaj wobec spadku koniunktury, deficytu budżetowego i znacznego bezrobocia, Szwedów ogarnął strach przed skutkami zamknięcia elektrowni jądrowych. Mimo znacznego upływu czasu od referendum z 1980 r. nie uczyniono nic, aby zapewnić pokrycie luki energetycznej, jaka powstałaby po rezygnacji z energii jądrowej. Stąd też ostatnie sondaże (1999 r.) na ten temat wykazały, iż 82 proc. ludności Szwecji opowiada się za utrzymaniem w kraju energetyki jądrowej również po 2010 r.
Aktualnie w Szwecji pracuje 11 bloków jądrowych (rys. 3), z czego osiem to bloki typu BWR, a trzy typu PWR. Średnia wielkość bloku wynosi 836 MWe, a więc jest nieco większa niż średnia światowa. Bloki zlokalizowane są nad brzegiem Morza Bałtyckiego oraz cieśninami Sund i Kattegat, dlatego do chłodzenia kondensatu używa się wody morskiej. Taka lokalizacja jest korzystna również dla transportu świeżego i wypalonego paliwa, nie wspominając już o transporcie dużych gabarytowo urządzeń podczas budowy i montażu elektrowni jądrowej. W samych elektrowniach jądrowych zatrudnionych jest ok. 3500 pracowników, co przy zainstalowanej w nich mocy elektrycznej 9460 MW daje wskaźnik zatrudnienia wynoszący zaledwie 0,37 pracownika na 1 MWe.
Szwecja ma bardzo mocno rozwinięty przemysł wytwórczy urządzeń dla energetyki, w tym także dla energetyki jądrowej. Potężny koncern ABB jest zaangażowany w przemysł jądrowy w skali całego świata, np. ABB-Atom, który specjalizuje się w konstrukcji reaktorów typu BWR, jest dostawcą wszystkich dziewięciu reaktorów BWR w Szwecji oraz dwóch w Finlandii.
Za gospodarkę wypalonym paliwem jak również odpadami promieniotwórczymi z elektrowni jądrowych odpowiadają eksploatatorzy poszczególnych elektrowni, którzy powołali w tym celu wspólną organizację pod nazwą Szwedzkie Przedsiębiorstwo Gospodarki Paliwem Jądrowym i Odpadami - SKB (Svensk Karnbranslehantering). Zadaniem tego przedsiębiorstwa jest opracowywanie, wykonanie oraz eksploatacja urządzeń niezbędnych do transportu, składowania przejściowego oraz ostatecznego odpadów promieniotwórczych w tym i paliwa wypalonego.
Zasadniczymi elementami organizacji SKB są:
-
centralne składowisko tymczasowe wypalonego paliwa - CLAB (Centrala Lagret for Anvant Bransle), działające od 1985 r.,
-
składowisko ostateczne dla odpadów promieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych, krótko-życiowych - SFR (Slutforvar for reaktoravfall), działające od 1988 r.,
-
system transportu morskiego, działający od 1983 r.
|
|
|
|
