Numer 12/2007

Prof. Józef Dubiński:

Polska, nie ulega to dyskusji, jest czołowym producentem węgla kamiennego i brunatnego. 95 proc. energii elektrycznej w Polsce wytwarzanej jest w oparciu o węgiel – mówi prof. Józef Dubiński, dyrektor generalny Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach. Węgiel jest gwarantem polskiego bezpieczeństwa energetycznego. W Europie można wydzielić trzy regiony mające zróżnicowaną zależność od węgla: północny tj. Szwecja, Dania, Holandia, Wielka Brytania z samowystarczalnym energetycznie rolnictwem oraz gazem ziemnym jako paliwem podstawowym, rejon środkowy czyli kraje węglowe.

Maksymilian Klank:

Kiedy o węglu teraz mówi się różnie: raz dobrze, a raz źle zachodzi pytanie czy jest jeszcze miejsce aby w ogóle mówić o przyszłości węgla, zwłaszcza w Europie. Bardzo szybko zapomnieliśmy o tym, że węgiel jest podstawą cywilizacji europejskiej. Węgiel dał Europie podstawy rozwoju technicznego i technologicznego. Dzisiaj wydźwięk dyskusji jest różny i tak jej tony się przeplatają: raz mówimy o węglu a innym razem o górnictwie. Dzisiaj Europa 90 proc. surowców importuje, coraz więcej potrzebuje energii, przy coraz większych trudnościach w zaspokojeniu tych potrzeb – mówi dr Maksymilian Klank, współtwórca Katowickiego Holdingu Węglowego obecnie prezydent Eurocoalu (Europejskiego Stowarzyszenia Węgla Kamiennego i Brunatnego z siedzibą w Brukseli).

Tegoroczna Barbórka, choć przecież górnicy wydobywają nie tylko węgiel stała się okazją do dyskusji na temat przyszłości węgla, a w sposób pośredni także szans energetyki opartej o paliwa węglowe. Dla ekologów węgiel jest „be”, ale jego niezaprzeczalnym atutem jest to, że jest dostępny w sporej obfitości na wszystkich kontynentach, i w wielu krajach. Podczas gdy nałogowi konsumenci ropy czy gazu muszą w coraz większym stopniu liczyć się z humorami władców Kremla czy nastrojami arabskich szejków.

Za rok nowy trójprzewodowy komin dla wszystkich bloków

Już z daleka na tle zimowego nieba widać dwa wysokie na 250 metrów kominy Elektrowni Połaniec. Z jednego toczy się w niebo wspaniały, fantastyczny, niezwykle fotogeniczny biały pióropusz, nad drugim nie ma prawie nic. Tylko rozedrgane powietrze świadczy, że podłączone do niego bloki energetyczne pracują pełną mocą. Paradoksalnie to ten pierwszy komin emituje w pełni odsiarczone czyste spaliny.

Zagadnienie wykorzystania gazu towarzyszącego wydobyciu ropy naftowej przyciąga coraz więcej uwagi w rosyjskim sektorze paliwowym. Specyfika problemu wynika - jak wskazuje sama nazwa w jęz. rosyjskim (poputnyj nieftiannoj gaz) – z faktu, że stanowi on uboczny produkt wydobycia ropy. Straty tego gazu, zwanego dalej w skrócie gazem naftowym, są wywołane brakiem odpowiedniej infrastruktury do jego gromadzenia, przetwarzania, transportu i wreszcie brakiem odbiorców. W efekcie gaz towarzyszący ropie zostaje po prostu spalany na miejscu pozyskiwania.